Ե Ո Ւ Ք Ա Թ
Կամ, Քրիստոնէականը` բացատրուած երիտասարդներուն
Զրոյց քառասունհինգերորդ–Գլուխ Գ.­
ԿԸ ՀԱՒԱՏԱՄ ՅԱՒԻՏԵՆԱԿԱՆ ԿԵԱՆՔԻՆ (2)

Հարցում թիւ 160. Կրնա՞նք օգնել քաւարանի հոգիներուն։
Այո՛, որովհետեւ բոլո ր մկրտուածները Յիսուսի անունով` կը կազմեն սուրբերու հաղորդակցութիւնը եւ կապակցութեան մէջ են իրարու հետ. Ուստի ապրող մարդիկը կրնան օգնել ննջեցեալներոուն որոնք քաւարանի մէջ են։
Երբ մեռնի, մարդ այլեւս որեւէ բան չի կրնար ընել ինքիրեն համար. Կը լրանայ ներգործական փորձառութեան շրջանը։ Բայց մենք, որ տակաւին ողջ ենք, կրնանք բան մը ընել քաւարանի ննջեցեալ հոգիներուն համար. Մեր սէրը ներգործական է նոյնիսկ անդենականին մէջ։ Մեր ապաշխարանքով, մեը աղօթքներով, մեր բարի գործերով, բայց մասնաւորապէս Սուրբ Պատարագի մասնակցութեամբ` մենք կրնանք շնորհք խնդրել ննջեցեալներուն համար։

Հարցում թիւ 161. Ի՞նչ է Դժոխքը։
Դժոխքը յաւիտենական բաժանումի վիճակն է Աստուծոյ հետ, բացարձակ բացակայութիւնը սիրոյ։
Այն որ կը մեռնի ծանր մեղքի վիճակի մէջ` կատարուած ամբողջական գիտակցութեամբ, կամաւորապէս եւ առանց զղջալու, այն որ կը մերժէ ընդմիշտ սէրը Աստուծոյ որ ողորմութիւն կ՛ընէ եւ կը ներէ, անիկա ինքզինք կամաւորապէս կը զրկէ հաղորդակցութենէն` Աստուծոյ եւ սուրբերուն հետ։ Իսկապէս կարելի՞ է արդեօք որ մէկը, մահուան վայկեանին, նայի դէմ առ դէմ բացարձակ սիրոյն եւ պնդէ ոչ ըսելու։ Չենք գիտեր։ Սակայն մեր ազատութիւնը կարելի կը դարձնէ այսպիսի որոշում մը։ Յիսուս չի դադրիր մեզ զգուշացնելէ որ չբաժնուինք վերջնականապէս իրմէ, անտարբեր մնալով մեր եղբայրներու ու քոյրերուն թշուառութեան դիմաց. ՙՀեռացէք ինձմէ, անիծեալներ, այն ինչ որ չըրիք այս փոքրիկներէն մէկուն` ինծի էր որ ըրած չեղաք՚ (Մատթէոս 25, 41.45)։